The Sparklet : Eat.Sparkle.Love

Στο ημερολόγιο μου γράφει 14 Φεβρουαρίου και από την σχισμή του παραθύρου μου μπορώ να διακρίνω ότι έξω βρέχει.Καρδούλες.Ημέρα αγαπητή για πολλούς ενώ για κάποιους άλλους μισητή. Προσωπικά ποτέ δεν με συγκινούσε, άσχετα με την συναισθηματική μου φάση, ούτε ζέστη ούτε κρύο. Με το πέρασμα των χρόνων όμως, άρχισα να τη σκέφτομαι διαφορετικά, όχι σα μια γιορτή που πρέπει τη συγκεκριμένη μέρα να "τιμήσεις" το darling σου με καρδούλες, αρκουδάκια, λουλουδάκια και όλα αυτά τα κλισέ σε κόκκινο χρώμα, αλλά σα μια γιορτή που η έναρξη της σηματοδοτείται με ένα μεγάλο "STOP". Θα μου πείς τι "STOP";

Είναι εκείνο το "STOP" από τα άγχη της δουλειάς, του σπιτιού, του εγώ μας για να κοιτάξουμε εκείνον που είναι δίπλα μας, να κάνουμε το δικό μας "συναισθηματικό απολογισμό" και να συνειδητοποιήσουμε ποιος είναι τόσο καιρό δίπλα μας που μας υπομένει -με όλα εκείνα τα άγχη,χαρές, λύπες που λέγαμε. Θα με ρωτήσεις τώρα και αν πάλι δεν υπάρχει κάποιος (και αναφέρομαι και σ' αυτούς που ξερνάνε καρδούλες στο όνομα του Αγίου Βαλεντίνου) είτε απο επιλογή είτε συνειδητά; Στην συγκεκριμένη περίπτωση, αφήνουμε τις στραβωμένες φάτσες για την γιορτή του έρωτα και κάνουμε τον απολογισμό του εαυτού μας καθότι άμα δεν τον φροντίζουμε, τότε δεν μπορούμε ούτε να εισπράξουμε αλλά ούτε και προσφέρουμε αυτές τις "μισητές" κόκκινες καρδούλες σε συναισθήματα μεταμορφωμένες.

Όποια και αν είναι η επιλογή, είτε εκείνος ο άνθρωπος που "βασανίζεται" μαζί μας σ' αυτό τον κόσμο είτε ο ίδιος μας ο εαυτός, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αξίζουμε ένα "pampering"! Γυναίκες είμαστε, στα "bling bling" κοσμήματα,δεν λέμε ποτέ οχι, αντιθέτως είναι καλοδεχούμενα όποιος και αν είναι ο αποστολέας!

Με λίγα λόγια, την έρευνα αγοράς μου την έκανα και ιδού τι ανάκαλυψα:

Για βαριά "ερωτοχτυπημένους"